- dəstgir
- is. <fars.> köhn.1. Kömək edən, əldən tutan; yardımçı, himayəçi, köməkçi. Tutsan əlini məni-fəqirin; Həqq ola həmişə dəstəgirin. F.. Deyirlər ki, cəmi füqəranın dəstgiridir. Ə. H..2. Tutulmuş, əl-qolu bağlanmış; əsir. Dəstgir etmək – tutmaq, əlinə keçirmək, başını bağlamaq, əsir etmək. Uzaq valilərinə də kağız göndər. Hər nə xan varsa, dəstgir edib Tehrana göndər. C. C.. Camal . . dərin meşələrə girib maralları dəstgir edirdi. S. R.. Dəstgir olmaq – ələ keçmək, təslim olmaq, əsir olmaq. // məc. Əsir, məşğul. Xanpəri bu fikirlərin əlində dəstgir ikən divar saatı on ikini vurdu. Ə. Vəl..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.